ویژگی اصلی و منحصربفردی که در سیستمهای چیلر جذبی وجود دارد، این است که آنها از مبردهایی که در چیلرهای تراکمی، کولرگازی و اسپیلت و دیگر سیستم‌های تهویه مطبوع رایج است، استفاده نمی‌شود. به‌عبارتی، مبردهایی مانند: R22، R410A و R407C که در سیستم‌های سرمایشی و‌ خنک‌کننده معمول هستند؛ در چیلرهای جذبی کاربردی ندارند. در عوض آنها از آب به عنوان مبرد (Refrigerant) استفاده می کنند که با ‘آمونیاک’ (Ammonia) یا ‘لیتیوم بروماید’ (Lithium Bromide) مخلوط می‌شود.

البته امروزه، آمونیاک به‌دلیل مضرات زیاد، سمی بودن و همچنین بوی نامطلوبش، طرفداران خود را از دست داده است و مصرف زیادی ندارد؛ لیتیوم بروماید توانسته نظرات را بخود جلب کند و بیشتر مورد استفاده قرار گیرد. بنابراین می‌توان گفت که امروزه، لیتیوم‌بروماید بدلیل خطرات کمترش و غیرسمی بودن، در چیلرهای جذبی بیشتر مورد استفاده قرار می‌گیرد.

لیتیوم بروماید چیست؟

لیتیوم بروماید (Libr مخفف Lithium-Bromide) ماده‌ای شیمیایی است که ظاهری شبیه به نمک دارد (دانه‌های بلوری سفید) و خاصیتش جذب رطوبت با شدت زیاد است، بعبارت ساده: رطوبت و نمناکی را به خود می‌گیرد.

اما اصلی‌ترین ویژگی لیتیوم بروماید، کاربرد و نقش اساسی این ماده شیمیایی است در سیکل چیلرهای جذبی ایفا می‌کند. لیتیوم بروماید به دلیل خاصیت ذاتی خود که جاذب آب و رطوبت است، قادر به جذب بخار آب است و سیستم را به یک گزینه غیر CFC سازگار با محیط زیست تبدیل کند.